Vierde bericht - zondag 30 oktober

Vandaag bezochten we de zondagse samenkomst in Akasia ('s morgens), waar we een jonge gemeente aantroffen, geleid door zendeling Dirk Maurits Boersma en zijn vrouw Rinette.
Het was een warme dienst, we leerden alle deelnemers persoonlijk kennen, en werden gevoed door de preek over Abraham's offer (namelijk zijn zoon Isaak). Het is mooi te horen hoe het Woord van God overal hetzelfde woord is: vertrouwen op God, en geloven wat Hij zegt. Dat overstijgt culturele en taalbarrières. De dienst was in het engels, maar zingen deden we ook in Sotho.
Kleedgewoonten zijn in Zuid-Afrika wel wat anders dan bij ons. Immigranten gaan als regel netjes naar de kerk: de vrouwen goed gekleed, en de mannen met jasje en stropdas.
De Afrikaanse bevolking houdt ook van goed verzorgde kleding voor kerkgang en andere feestelijke gebeurtenissen. Maar het lukt niet iedereen, het kost ook wat. De scholen kennen uniformen, zodat alle scholieren goed gekleed en netjes op school komen.
In het dagelijks leven houden de mensen ook best van uniformen. Je kunt zomaar iemand tegenkomen met een uniform, of met alleen een (militaire) pet op .....
Dit jongetje hiernaast (foto 10) draagt een stropdas, ofwel van zijn schooluniform, of spontaan, omdat-ie een stropdas heeft. Dan wil je hem ook om, natuurlijk!

Vijf voor zes (5 voor 6)

Vandaag zaterdag: vrije dag om even bij te komen van alle bezoeken en gesprekken, en wij mogen op safari met zuidafrikaanse teamleden. Dat betekent: naar de Pilanusberg, een reservaat van een omvang als ongeveer onze polder Flevoland, schat ik.
We vertrokken om 7 uur 's morgens, en we hoorden dat het park om half 7 's avonds dicht gaat. We hebben de hele dag gereden, en langzaam opende de wereld van het Wildlife zich voor ons: we zagen giraffes, hippopotamus (nijlpaarden), olifanten, steenbokkies, zebra's, blauwe wildebeesten (lijken op gnoe's), bavianen, kudu's, en nog veel meer soorten bokken en dergelijke.
Maar de koning van de dieren van Afrika, de Leeuw, die zagen we maar niet.
Het werd vier uur en later, en allemaal dachten we aan: leeuwen. We speurden en keken, maar nee, geen leeuw. Het liep ongeveer tegen zessen, en we besloten te vertrekken, het was bijna sluitingstijd.
Op weg naar de uitgang riepen we plotseling verrast uit: neushoorns! En ja, links van de auto een moeder neushoorn met jong, en vader kwam er iets achteraan. Ze bleven wat grazen in de berm, en staken langzaam voor ons de weg over. We waren overwhelmed. Wat een indrukwekkende schepping, wat een prachtbeesten. Ze komen bovenaan deze pagina te staan. En het treffen met hen om vijf voor zes, maakte het gemis van de leeuwen goed. Een mooie dag. We hebben God gedankt op die berg, dat Hij het zo mooi en indrukwekkend heeft gemaakt.

Derde bericht: Storm in Zuid-Afrika

Dat klinkt heftig: Storm in Zuid-Afrika, en de lucht werd in een mum van tijd pikzwart, daarna onweer, weerlicht, en wij moesten weg. Dus tussen de lichtflitsen door het busje in, en aangekomen bij onze bestemming begon het te regenen, en dat werd na een tijdje: plenzen.
Een tropische regenbui, maar we zaten onder een goed dak, en een braai (barbecue) was in voorbereiding, dus het was dik voor elkaar.
Op foto 9 een blik vanuit ons huisje, waar we bivakkeren, op het huis van de buren, tijdens deze storm. De palmboom stond vervaarlijk te zwaaien in de wind, maar alle bladeren zijn eraan gebleven. Het mooie rieten dak is in feite een dak van olifantsgras(foto 9). Toch wonen er veel meer mensen in huizen met een dak van zink. Dat is minder praktisch, omdat het minder goed isoleert tegen hitte en koude, maar het is moderner en daarom meer in trek. Een rieten dak lijkt sober en is ouderwets; en die beide wil je toch liever niet zijn?
We bezoeken heel veel mensen die betrokken zijn bij het zendingswerk. Daarvoor zijn we hier tenslotte. Eén van de zendelingen is: pastor Jerry Mhlanga. Hij werkt in een gemeente in Soshanguve Zuid. De gemeente heeft ongeveer 150 leden. Jerry is getrouwd met Togo, en ze hebben vier kinderen. De jongste twee is een tweeling. Ze zijn als poppen, zo mooi. Hier Jerry met één van hen (foto 8).
Met ons is het goed. We hebben er een geweldig mooie, maar pittige werkweek opzitten, en morgen (29 oktober) mogen we een dag vrij: we gaan .... op safari.

Tweede bericht uit Zuid-Afrika - kinderen ....

We zijn al een week op reis. De eerste week zijn we in Pretoria en omgeving, en de tweede ook. We zijn lekker aan 't werk, en ons werk betekent: praten en evalueren, enzo. Maar ook de steden en buurten in, om met de mensen te praten, en het leven hier te proeven, een beetje, voor zover dat kan in korte tijd.
Zo doen we af en toe een school aan. En met niemand leg je gemakkelijker contact dan met kinderen. Een goede manier om Henk voor te stellen. Hij begon gewoon een eenvoudig lied te zingen met gemakkelijke gebaren: hoofd knie en teen, geloof ik. En je gelooft het of niet, maar binnen twee minuten zongen en gebaarden alle kinderen mee. Hiernaast zie je Henk met het ad hoc kinderkoortje. (foto 5)
Jaap, ook in ons team, kreeg uiteindelijk aan elke vinger een schoolkind, zo wijs waren ze met hem. Hier zie je er alvast een paar (foto 6).
We hadden zoveel plezier samen, dat de kinderen als in een echt koor, in het speelkwartier, lieten horen hoe goed ze zingen konden. Ze wisten van geen ophouden. Het ene lied na het andere kwam er steeds vuriger uit. Marco (links) en Hans (wit) kijken bewonderend toe (foto 7). Het was een hoogtepunt in deze dagen: God-lof-zingende kinderen.

niet parkeren in de consistorie

Onbewust van wat we deden parkeerden we de auto onder de boom naast de kerk in Soshanguve F4. Even later hebben we die tien meter verzet. Want in het kerkgebouw zit geen kamertje om consistorie te zijn. Dus de consistorie is in de schaduw onder de boom. Een goed plekje om als raad even samen te komen voor de dienst begint. Vandaar. En, per slot van rekening, wij parkeren toch ook niet in de consistorie? Auto's horen buiten! (Foto 4, hiernaast)

Eerste bericht vanuit Zuid-Afrika - 23 Oktober

Dit is het eerste bericht vanuit Zuid-Afrika van ons. We zijn hier voor zendingsdoeleinden, en via deze pagina willen we af en toe laten horen hoe het ons vergaat.
Wij zijn donderdag goed aangekomen, en hebben 's avonds kennis gemaakt met zuid-afrikaanse broeders en zusters, en zijn vrijdag ons werk begonnen. Vooral voorbereidend, en vrijdagavond en zaterdag hebben we een studievergadering gehad over het zendingswerk in Zuid-Afrika, met betrokken vertegenwoordigers, samen ongeveer 18 personen, heel werkbaar en zinvol.
Vandaag is het zondag, en we hebben vanmorgen de kerkdienst in Soshanguve (een soort township met meer dan 40.000 inwoners) meegemaakt. In de wijk F4. Daar heeft zendeling Piet Magagula de leiding, en hij doet dat zo goed, en betrekt er zoveel mensen in. Tijdens de hele kerkdienst heeft hij zelf geen woord gezegd. Dat vind ik knap. (Ik ken de verleidingen op dit gebied).
Met ons is het goed. Vanavond bezoeken we nog een kerkdienst in Pretoria.
We genieten erg van de natuur. Meest opvallende boom is de lila Jacaranda, die nu bloeit. Onbeschrijflijk mooi. (zie onderste foto 1)
Meest opvallende vogel tot nu toe: Hadida, een soort Ibis-achtige. Die schreeuwt net zo hard als een reiger, alleen dan veel vaker, en ze zijn met meer. Dus daar genieten we in de vroege ochtend van. (Foto 2).
De bovenste foto is dus van vanmorgen: wij in F4, Soshanguve. Wat was het mooi en indrukwekkend en hartelijk.
Morgen gaan we gericht aan het werk. Ik hoop over enkele dagen weer eens iets op deze pagina te zetten.
Groeten van ons hele team. Tshwane (Pretoria), zondagmiddag 23 oktober, 17.15 uur