Visitatie voorbij

De laatste avond gastvrijheid genieten bij familie Piet en Carolien Agema, in wiens gasthuizen we weken verbleven ... goodbye

Tiende bericht - Pretoria INDABA

Het is zaterdagmiddag, en de INDABA is net besloten. Een Indaba is letterlijk vertaald een soort Nieuwsconferentie, een actualiteitenbijeenkomst ofzo. De Indaba die wij mochten bijwonen duurde van vrijdagmorgen tien uur, tot vanmiddag vier uur, met een onderbreking om even te slapen, maar nu hebben we het ook gehad... pfffffff, en lekker warm hier, dertig plus. Maar gelukkig allemaal gezond en wel. En af en toe was er ook pauze! (foto 26)
Reverend (ds.) Henk Folkers hield een toespraak met powerpoint op de Indaba over de situatie van de kerken hier, als buitenstaand adviseur mocht hij zijn licht laten schijnen. De mensen hier vonden het zeer verhelderend! (foto 25)
Als gezamenlijke visitatoren mochten we een indruk geven van wat ons hier opgevallen was, ook samengevat in een presentatie, en ook dat is wel aangekomen, is onze indruk.
Voor ons was het leerzaam te vernemen wat er zoal in de Zuid-Afrikaanse kerken kan spelen en daadwerkelijk speelt. Echt boeiend en leerzaam voor ons. En nu breken er enkele dagen van rapportage aan, tot we dinsdag hopen te vertrekken, terug naar Nederland. Op zijn zuid-afrikaans gezegd, mag ik u, beste lezer, vragen 'ons te verskonen, voor enige tijd', zodat wij ons op dit rapport kunnen concentreren. Maar morgen eerst zondag, dag van aktieve rust, met die Nagmaal ...

Negende bericht - de Kaapse vlakte - 9 november

We zijn nog tot morgen 10 november in en rond Kaapstad, of Cape Town, op de Kaapse vlakte. Er is zoveel te zien en te vertellen, en zo weinig tijd om te schrijven, maar toch.
Marta (foto 24) is de leidster in de praktijk van de diaconale raad van Wesbank. Met haar sterke team zusters, verzorgt ze de behandeling en verdeling van gezonde voedselpaketten en maaltijden aan behoeftigen in Wesbank, waar de armoede aanzienlijk is. Zij doet haar Bijbelse naam (Marta) eer aan. Zij denken vooral aan groente (vitaminen). Prachtig werk!
We denken als visitatieteam af en toe aan ons eigen 'groepsproces'. Daarom een middag niet 'de hei op', maar: de berg op, en wel de Tafelberg aan Afrika's zuidpunt. Wat een land en wat een uitzicht! We zien de Atlantische en Indische oceaan elkaar ontmoeten, maken daarboven een valwind mee (waarbij je zo van 25 graden door de plotseling opstekende wind terugvalt naar een gevoelstemperatuur van ongeveer 10 graden), en komen weer veilig op de Kaapse vlakte aan (foto 23).
Op zondag gaan we naar de kerk, waar iedereen op z'n zondags verschijnt (foto 22).
Ook overstekende giraffes hebben we ontmoet (de foto is nog vanuit het wildpark bij Pretoria). Foto 21.
Broeder en zuster Koning uit Leek leiden activiteiten in Leiden, een buitenwijk van Kaapstad (op de Kaapse vlakte). Ook een breigroep, wat een mooi sociaal werk is, in meerdere opzichten. (Foto 19).
Maar er wordt ook een lekker hapje gegeten, en aan Bijbelstudie gedaan. De hapjes worden bekostigd vanuit het verjaardagsfonds van de kerkelijke gemeente Grootegast (Foto 20).
Mooi om met eigen ogen te zien, dat diaconale hulp terecht komt, waarvoor het bedoeld was! We bereiden ons nu voor op de conferente, de Indaba, op vrijdag 11 en zaterdag 12 november aanstaande. ...

Achtste bericht - Kaapstad Wesbank

We hebben een prachtige jeugdavond meegemaakt, vrijdagavond 4 november, in Wesbank, de zendingsgemeente bij Kaapstad, geleid door zendeling ds. Carl van Wijk. Er was een maatschappelijk werkster, die vertelde over de gevaren van drugs. We stonden versteld hoeveel de jongeren ervan wisten. Ze deden daarna een rollenspel over drugsgebruikers, en de negatieve opstelling daar tegenover - je laten meesleuren en in de bak terechtkomen - en de positieve reactie: vul je leven met lofprijzing voor God. Schitterend.
Ook broeder en zuster Koning waren naar Wesbank gekomen met jongeren uit hun plaats, en nog jeugd uit Kaapstad (Bellville). Een mooie avond; (foto 18). Ondertussen werken wij rustig door. En 't is alweer zaterdag!

Zevende bericht - Kaapstad, 4 november

Het is vrijdag, 4 november. We zijn aangekomen in Kaapstad (gisterenmiddag), en we horen een minaret, de Islam is hier ook. Maar zo anders dan in Nederland. En ook geen PVV ofzo. Hier gaat het om de ANC en de oppositie daartegen. We zien in de verte Robbeneiland, waar Nelson Mandela gevangen zat, voor hij leider van het ANC werd. Maar nu is die ANC zo anders. En president Zuma is zo anders dan Nelson Mandela.
Als we de andere kant uitkijken, zien we de platte Tafelberg. Die hopen we nader te bekijken.
We ontmoeten mensen, jong en oud, vrouwen, mannen kinderen. Vandaag zijn we getroffen door de vele kinderen op straat, die - blijkbaar - niet naar school gaan. Veel kinderen groeien op zonder - aanwezige - ouder, misschien onder de hoede van grootouders, of een broer of zus. De buurt is hier ook arm. Deze jongen, die gelukkig op school zit, groet jou!
(foto 17)

Zesde bericht - woensdag 2 november

Vandaag waren we op het Mukhanyo, een theologische school van gereformeerde signatuur, maar bezocht door studenten uit meerdere kerken en achtergronden en ook gesteund door meerdere kerken. Er werken vaak gesponsorde docenten, die door hun achterban een tijdje worden uitgezonden naar Mukhanyo. Zo kan de school bestaan, en kunnen de studenten betaalbaar onderwijs krijgen, en wordt de verkondiging van het Evangelie in Afrika voortgezet. Bij Mukhanyo hebben we familie Noordhof uit Drachten even gesproken. Het gaat goed met hen. (foto 14)
Dus een heel boeiend bezoek. We hadden een goed gesprek met directeur Brian de Vries, en maakten een devotie in de aula mee. (foto 15)
Daarna bezochten we het hospice Nakekela, daar in de buurt, (foto 16); begonnen door familie Parre, waar aidspatienten worden verzorgd, nu met aidsremmers, waardoor ongeveer 50% van de zieken toch redelijk in krachten kan herstellen, en weer terug naar huis kan (genezen van aids doe je nooit echt, maar het kan wel onderdrukt worden).
Onderweg op onze reizen door Zuid-Afrika moet je wel goed opletten voor passerende olifanten. Grapje. Deze foto hebben we (Madeline dus) genomen in het wildpark, niet zomaar op straat. Maar toch alleen vanuit de auto. Geen hek of sloot tussen ons in. (foto 12)
Het mooiste tijdens heel de visitatie is steeds om mensen te mogen ontmoeten. Van elk soort, en achtergrond en taal. Zoeloe, Sotho, Engels, Zuid-Afrikaans, het zijn verrijkende ontmoetingen, steeds weer. Broeder Abraham uit Soshanguve ontving ons zomaar in zijn huis, en we spraken met hem en zijn vrouw en familie (foto 13).

Vijfde bericht - dinsdag 1 november

We beginnen thuis te raken in Pretoria. We bezoeken zendingskerken en kerkenraden, en spreken mensen en commissies. Maar we zullen ons overmorgen losmaken uit Pretoria om naar de Kaap te gaan. Maar eerst morgen naar Mukhanyo, en daar vrienden en collega's ontmoeten, hopen we. Op foto 11 schoolkinderen in Soshanguve (foto 11)